Day 7: rustdag dag 2

Ik begin al echt uit te kijken om weer naar huis te mogen. Het is wel een bijzondere ervaringen, maar het begint me tegen te staan dat je niet mag kiezen hoelaat, wat en wanneer je eet, dat je elke ochtend wordt gewekt om eerst aan het ECG te liggen, dat je alleen een uurtje naar buiten mag onder begeleiding en op rustdagen etc. Ik kan iedereen aanraden om mee te doen, maar zeker als het je eerste keer is zou ik mij niet inschrijven voor een onderzoek waarbij je 3 weken intern zit, ik zou dat namelijk niet trekken.

Vandaag was weer een rustdag, ik heb vrij weinig meer gedaan. Helaas moest George, een van mijn kamergenoten, naar huis omdat zijn oma vanochtend is overleden. Het is natuurlijk k*t dat zoiets nu gebeurt en wij hebben zo goed mogelijk ons best gedaan om hem een beetje te ondersteunen, maar in zo'n situatie moet je gewoon naar huis gaan.

Verder heb ik helaas weer niet zoveel te melden, we hebben Risk gespeeld en ik heb mijn boeken uitgelezen.
Morgen is alweer de laatste prikdag, ik krijg dan weer dat vetrijke ontbijt en daarna het al bestaande middel. Ik hoop dat ik dit keer een beetje wakker kan blijven!

Vanavond heb ik mijn laatste infuus gekregen, toen ik aan de MRA mijn blauwe plekken liet zien, zei zij gelijk dat zij haar andere collega zou vragen en hij heeft hem er in één keer in gekregen.

To be continued, hopelijk met nog één spannend verhaal.
Indien jullie nog vragen hebben beantwoord ik ze graag :-).