Op een gegeven moment werd ik toch een klein beetje duizelig en legde mijn MRA mij plat in het bed.
In het begin werd er om de 5 minuten een handeling gedaan, ofwel de vital signs monitoren, ofwel bloed afnemen, een ECG maken of vragen hoe je je voelt en of je al iets merkt.
Voordat ik zal vertellen hoe ik op dit medicijn reageerde, zal ik hieronder schetsen hoe mijn kamergenoten erop reageerden:
Bed 1: deze jongen merkte echt totaal niks. Hij heeft 4 uur lang gewoon gezeten en gelegen, was op een gegeven moment zelfs een filmpje aan het kijken. Wel hoorde ik van de MRA's dat hij juist wat actiever werd.
Bed 2: dit meisje was echt totaal aan het spacen. Zij lag op bed en had het grootste deel van de tijd haar ogen dicht, als mensen haar aanspraken reageerde ze ook echt ontzettend langzaam of gaf gewoon geen antwoord. Zij vertelde later dat ze het wel 'een lekker gevoel vond', hoe zij zich tijdens het medicijn voelde.
Bed 3: deze jongen werd al vrij snel erg slaperig en heeft het grootste deel van de tijd ook liggen slapen.
Bed 4: deze vrouw lag naast mij dus ik hoorde hier veel van. Zij vertelde onder andere dat het net leek alsof alle stemmen van ver kwamen en dat de handelingen leken alsof ze op een kilometer afstand werden gedaan. Ook had zij wat druk op de borst in het begin en was erg slaperig, ook wat duizelig en misselijk.
Bed 6: deze jongen lag aan de andere kant naast mij. Hij vertelde later dat hij maximaal 3 woorden kon uitbrengen en dat hij erg slaperig was, hij probeerde iemand te whatsappen maar dit ging niet omdat hij elke keer 'weg viel'. Ik heb hem ook keihard horen snurken en de MRA heeft hem zelfs een pijnprikkel toegediend waar hij doorheen sliep.
En ja, dan ik:
Na ongeveer een half uur tot drie kwartier merkte ik wel dat ik toch erg duizelig werd. Ik lag al plat in bed, maar toch draaide de hele wereld om mij heen. Ik probeerde ook nog om rechtop te gaan zitten maar dit ging echt niet meer. Ook werd ik wat lacherig en voelde ik mij ineens heel happy. Ik werd echter nog niet slaperig, wat ik wel had verwacht, en heb nog een leuk gesprek met mijn MRA kunnen voeren.
Toen na ongeveer een uur tot anderhalf uur merkte ik dat ik misselijk werd als ik rechterovereind ging zitten, zodra ik lag had ik nergens (behalve de duizeligheid) last van, maar als ik probeerde om overeind te komen werd ik ineens toch wel misselijk. Ik heb gelukkig niet overgegeven omdat ik eigenlijk de hele tijd wel plat heb gelegen. Die misselijkheid bij rechtop zitten schijnt een veelvoorkomende bijwerking van dit middel te zijn.
Maar ja, toen moest ik op een gegeven moment naar het toilet. Zo goed en kwaad als het ging onder die duizeligheid ben ik met mijn MRA naar het toilet gelopen, dit ging nog wel redelijk. Echter toen ik daar zat werd ik toch wel erg misselijk en zijn we zo snel mogelijk terug naar het bed gegaan (van de wc tot het bed is ongeveer 10 stappen, dus niet zo ver). Toen ik in de spiegel keek zag ik ook dat ik erg wit was.
Hierna ben ik op mijn zij in bed gaan liggen met mijn ogen dicht, dit hielp wel iets. Ik kon helaas niet op mijn buik liggen omdat die erg gevoelig was van het ranzige ontbijt die ochtend. Op een gegeven moment ben ik ook in slaap gevallen, ik hoorde dat mijn kamergenoten (behalve bed 1) ook allemaal hebben geslapen.
Ondertussen werd er nog steeds bloed afgenomen en de vital signs gecontroleerd, zoals ik al zei werd er die dag in totaal 18 keer een buisje bloed afgenomen. Ook hebben ze nog een paar keer een ECG gemaakt.
Wat ook belangrijk is om te vermelden: gedurende de periode dat het medicijn nog niet uitgewerkt was (van begin tot eind duurt ongeveer 4-5 uur, dan verwacht je dat het weer is uitgewerkt) is er continue een arts op de zaal aanwezig, die er gelijk bij wordt geroepen als er iets verandert of je niet lekker bent.
Rond 13:00 uur werd alle apparatuur losgekoppeld en mocht je naar de eetzaal om te lunchen. Iedereen voelde zich toen weer goed, sommigen alleen nog een beetje vermoeid.
Je kreeg 3 boterhammen, een plak ham, een plak kaas, jam, 15gram margarine, een kop soep, een glas (verse, thank god) melk en een kop thee. En ja, ook dit moest eigenlijk allemaal op binnen een bepaalde tijd. Het lukte mij echter niet om alles op te krijgen binnen die tijd en ik werd alweer geroepen voor bloedafname, dus ik kon een deel laten staan.
De rest van de middag werd er om het uur bloed afgenomen en maakten ze af en toe een ECG, maar het was niet zo intensief als de ochtend.
Om 17:00 uur werd de laatste blood sample afgenomen, haalden ze het infuus eruit en mochten wij eten. We kregen weer zo'n enorme bak, dit keer met macaroni. Ook nu was het de bedoeling dat je alles op at, maar dit lukte nu 2 van de 6 personen. Ik vraag me af of die mensen hier wel eens zelf hebben geprobeerd om alles op te eten, voor zo'n ukkie zoals ik is dat echt heel lastig.
Je kon tussendoor trouwens wel douchen als je een uur even niks had, dan deden ze een handschoen om je infuus die ze afplakten en moest je een beetje oppassen met het water. De douches hier zijn lekker, ze worden heerlijk warm en je hebt alle privacy dus dat is een plus.
Na het avondeten had iedereen de tijd voor zichzelf, de meesten hebben op de laptop een film gekeken en om half 9 hebben we een potje kolonisten van Catan gespeeld. Vervolgens was het alweer rond half 11, heb ik nog even een spelletje op de laptop gespeeld en ben ik rond half 12 gaan slapen.
De bedden zijn hier trouwens ook erg goed, het linnengoed is lekker zacht, de deken is warm, je kunt hier lekker slapen.
To be continued met een minder spannend verhaal, day 3...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten